Για τις χαμένες αγάπες.

Είναι άνθρωποι που αγαπάμε πολύ, που ερωτευτήκαμε κι είναι

δύσκολο ν'αφήσουμε πίσω, άνθρωποι που έχουν σημαδέψει τη

ζωή μας, άνθρωποι που ζήσαμε και μοιραστήκαμε μοναδικές στιγμές μαζί.

Είναι αυτοί οι ξεχωριστοί άνθρωποι που ήταν εκεί όταν τους χρειαζόσουν,

που ίσως να σε πλήγωσαν αλλά σε αγάπησαν πολύ. Σου είναι αφάνταστα

επώδυνο να πάρεις εκείνη την απόφαση και να φύγεις,

να προχωρήσεις τη ζωή σου κι όμως είναι φορές που δε μπορεί να γίνει

διαφορετικά. Έχεις πονέσει πολύ κι έχεις κι εσύ πονέσει άθελά σου, ακούσια τον άλλο. Πάντα θα αναρωτιέσαι γι'αυτούς τους ανθρώπους ''τι κι αν..''

αλλά τη δεδομένη στιγμή ξέρεις ότι το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι

να απομακρυνθείς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχεις πάψει να νοιάζεσαι,

έχεις πάψει να αγαπάς, να ενδιαφέρεσαι και να θέλεις να βοηθήσεις,

να αγκαλιάσεις τον άλλο, να τον κάνεις να νιώσει

χαρούμενος,ευτυχισμένος, μα δε μπορείς

γιατί απλά θα κάνεις τα πράγματα πιο δύσκολα από ότι ήδη είναι.

Αυτοί οι άνθρωποι θα κατοικούν πάντα μέσα σου, μέσα στην καρδιά και στο μυαλό σου

κι όλα όσα έχετε ζήσει μαζί θα είναι πάντα καλά φυλαγμένα

ως ο πολυτιμότερος θησαυρός στο μπαούλο των αναμνήσεων σου

θαμμένο στη ψυχή σου.

Είναι φορές που εύχεσαι να ήταν διαφορετικά τα πράγματα,

οι συνθήκες.Είναι φορές που σκέφτεσαι

''ίσως να πρέπει να κάνω μια ακόμα προσπάθεια,

να δώσω μια ακόμα ευκαιρία..''

..μα αντιθέτως προτιμάς να πεις ''δεν ήτανε γραφτό''.

Δεν πιστεύω στη μοίρα, πιστεύω ότι εμείς

καθορίζουμε τη ζωή μας,

αλλά πάντα υπάρχουν παράγοντες που δεν μπορούμε εμείς να ελέγξουμε

κι ίσως αυτό να είναι για το καλύτερο.

Μακάρι να είναι για το καλύτερο.

Τώρα το μόνο που απομένει είναι

να είσαι περήφανος κι ευγνώμων που έχεις γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους,

που έχεις ζήσει τέτοιες στιγμές, που έχεις γελάσεις,

που έχεις κλάψει, που ένιωσες τόσο έντονα συναισθήματα..

ευχαρίστησε που είχες την ευκαιρία να βιώσεις κάτι τόσο υπέροχο..